خیره‌کُشی‌ست ما را، دارد دلی چو خارا

بُکشَد کَسَش نگوید تدبیر خون بها کن

                                                           مولوی

 

اما و اما بعد، شب به دَهُم نرسیده است هنوز:

                                      خاله هم رفت...            

                   نهمِ فروردینِ هشتاد و هشت